Yunanistan’da onlarca doğal ve yapay göl ile çok sayıda lagün bulunmaktadır. Göllerin çoğu tatlı su içermekte olup özellikle deniz kıyısından uzakta tektonik veya volkanik hareketlilik veya buzulların erimesi sonucu oluşmuşlardır. Deniz ile küçük veya daha büyük bir açıklık aracılığıyla bağlantılı, derin olmayan kıyı su birikintileri olan lagünler, denizden gelen tuzlu suyun herhangi bir nedenden dolayı kesilmesi ve tatlı suyun hareketli su birikintilerinden yeterli akışının ortaya çıkması ile tatlı su göllerine dönüşebilirler.

Alt tabakalarının çok sayıda çözünür tuz içermesi veya tuzlu su akışına maruz kalmaları durumunda tuzlu ya da hafif tuzlu göller de oluşmaktadır. Çeşitli amaçlarla (sulama, tarım, su temini vs.) suyun biriktirilmesi için derelere, sel yataklarına veya nehirlere inşa edilen barajlardan oluşturulan yapay göller, Yunanistan’ın sulak alan zenginliğinin en önemli ekosistemlerinin meydan getirilmesinde katkı sağlamışlardır.

Yunanistan, ülkemiz tarafından imzalanmış ve 191/74 sayılı yasayla onaylanmış Uluslararası Ramsar Sözleşmesi’nde (1971) yer alan uluslararası öneme sahip koruma altına alınmış sulak alanlara sahiptir. Bunlar aşağıda sıralandığı üzere 10 tanedir:

• Amvrakikos Körfezi: Aitoloakarnania, Preveza, Arta
• Axion – Loudia – Aliakmona Deltaları: Selanik, Imathia, Pieria
• Evros Deltası: Evros
• Kotychion Lagünü: Ileia
• Küçük Prespa Gölü: Florina
• Vistonis Gölü, Porto Lagos, İsmaris Gölü (Mytrikon) ve Mesi lagünleri: Rodopi, Xanthi
• Koronia ve Volvi Gölleri: Selanik
• Mesologgi Lagünü: Aitoloakarnania
• Nestos Deltası ve yanındaki lagünler: Xanthi
• Kerkini Gölü: Serres